vir Amanda
Klippe wat stom is, word rotse wat praat,
my onderskrif vir jou sobere Richtersveld.
'n Vetplant verraai daar was lewe daar
in 'n landskap ongenaakbaar, ontroosbaar.
Mespunt-presisie, benoem 'n kritikus jou werk,
met isolasie as die lei-motief en tematiek.
Oop en bloot, in 'n vensterlose voertuig:
asof jy één word met jou Umwelt tot en met
jou einde, 'n dramatiese ironie soos vlyme.
© Joan Hambidge
