Jou sonderlinge staproete vind ons
deesdae op die internet asof
'n weergawe van hoe jy
soggens van huis na werk en terug beweeg
het na 'n studeerkamer met uitgestalde woorde
op die eikelessenaar tussen werkseise:
Not Ideas about the Thing but the Thing Itself ...
In 'n kladboek staan daar neergekrabbel:
Poetry represents failure ...
My blouversameling met jou gedigte
dra my deur hierdie virale dae:
The cry is part. My solitaria
Are the meditations of a central mind.
I hear the motions of the spirit and the sound
Jou dae as versekeringsbaas in Hartford, Conn.
verklap dispute nes jou handtastelikhede
met Hemingway en Robert Frost.
Kennis van die afbeelding word nou
die nuwe-normaal, Mister Stevens.
Misverstand en misère met 'n vader,
vrou se apartleef én maagkanker,
maak Harmonium uiteindelik ongedaan.
'n Verering met 'n posseël in 2012
laat my wonder saam met Nick Cave
hoe het jy verby hierdie troebelhede gekom
op jou verlate roetes op land en oor see:
And the waves, the waves were soldiers moving ...?
