Thursday, January 10, 2019

Filmrubriek | Obiter dictum

I

– met ‘n omweg kan bysake die aandag trek
op hoofsake –

T.T. Cloete

Gentlemen Prefer Blondes is die 1953 musical van Howard Hawks met Marilyn Monroe en Jane Russell. In die onvergeetlike Diamonds are a girl’s best friend is die beeldskone Lorelei (MM) aan die dans en sing. Sy verduidelik waarom ‘n vrou eerder ‘n man met geld moet najaag as ‘n arm man.

Maar dit is met die herbesoek van All about Eve die film uit die vyftigerjare wat ‘n duidelike interteks is in Almodóvar se All About my Mother wat iets verrassends gebeur.

Daar is ‘n klein kamee-vertolking van die einste Monroe met die ongelooflike Bette Davis (as Margo Channing) en Anne Baxter (as Eve Harrington, die understudy). Daar is al geweldig baie geskryf oor hoe die een vrou die ander se lewe oorneem met vleitaal en probeer ontglip aan ‘n lewe van leuens. Dit bly ‘n boeiende film van Joseph L. Mankiewiczen ek ken min films waarin die spel tussen fiksie en werklikheid van die teaterlewe so uitstekend weergegee word. Dit is gebaseer op The Wisdom of Eve deur Mary Orr (All About Eve - Wikipedia. Besoek 8 Januarie 2019).

In sy beroemde gedig oor Monroe (“Marilyn Monroe foto in blou”) skryf T.T. Cloete:

 vir die nakende detail in die bygesprek
– met ‘n omweg kan bysake die aandag trek
op hoofsake –

En dis juis hierdie bysaak, hierdie obiter dictum of tersyde wat ‘n mens boei. Marilyn Monroe is in hierdie film ‘n bysaak.

Die tegniek is gewoon oorredend en nie bindend nie.

Vanuit ‘n agterna-perspektief kyk ons wel anders na hierdie klein rol (Marilyn Monroe scenes in All about Eve (1950) HD - YouTube. Besoek 8 Januarie 2018).

II

Gentlemen prefer blondes kan ‘n mens uiteraard nie onskuldig benader nie. Wanneer Lorelei opmerk dat die ergste vorm van eensaamheid daardie gevoel is wat ‘n mens tussen ‘n skare ervaar, is die tersyde ‘n opmerking oor Monroe se lewenslot wat later beklink sou word.

Of as sy en die ryk magnaat, sir Francis “Piggy” Beekman (Charles Coburn) gesels oor Suid-Afrika as ‘n gevaarlike plek, is dit in 2019 inderdaad so.

Op die skip is daar vele intriges en ‘n Olimpiese swemspan wat veral Dorothy se aandag trek. Hier is ook ‘n privaatspeurder, aangestel deur Lolerei se verloofde se pa wat die verhouding met Lolerei in die wiele wil ry.

Na die skeepsreis land Lolerei en Dorothy in Parys. Helaas is die kredietbrief gekanselleer deur die verloofde se vader en die twee is sonder heenkome. Na ‘n dag se inkopies, is hulle ook sonder geld. (Die verhaal is nogal kompleks: dubbelspel, dubbel-troues, diefstal van ‘n tiara, ‘n hofsaak waar Dorothy speel asof sy Lolerei, is van die binariteite wat aangestip kan word.)

En terwyl hulle net geld vir een koppie koffie het, is daar twee Marokkaanse kinders met fezze wat saamsing “When love goes wrong nothing goes right”.

Marilyn Monroe

When love goes wrong
Nothing goes right
This one thing I know
When love goes wrong
A man takes flight
And women get uppity-oh

The sun don't beam
The moon don't shine
The tide don't ebb and flow
A clock won't strike
A match won't light
When love goes wrong
Nothing goes right

The blues all gather round you
And day is dark as night
A man ain't fit to live with
And a woman's sorry sight

When love goes wrong
Nothing goes right
When love goes wrong
Nothing goes right
When love goes wrong
Nothing goes, nothing goes rjght
A woman's a fright, a terrible sight
A man goes out, gets high as a kite
Love is something you just can't fight
You can't fight it, honey
You can't fight it
When love goes wrong, nothin'
No bows, honey, just cigat bars and off
Nothing goes right
Crazy, Crazy oui, oui

Lt's like we said
You're better off dead
When love has lost its glow
So take this down in black and white
When love goes wrong nothing goes right
When love goes wrong nothing goes right
Nothing goes right

Take this town in black and white. Die een kind het ‘n rooi fez, die ander een ‘n swarte - ‘n verdere opposisie wat uitgespeel word.

Hier ervaar die kyker van vandag ‘n tersyde kommentaar op Parys waar vreemdelinge uit veral die ou Franse kolonies woon.

Ironies genoeg vind ‘n mens niks oor hierdie jong akteurs nie. Net oor die jong wit akteurtjie George Karl Wentzlaff, wat Lolerei bewonder.

Hy komplimenteer haar “animal magnetism”.

© Joan Hambidge