Thursday, February 28, 2013

Umberto Eco - The Mysterious Flame of Queen Loana (2005)



Umberto Eco. The Mysterious Flame of Queen Loana. An Illustrated Novel. Secker & Warburg, 2005. ISBN 0 436 20 589 0.

Resensent: Joan Hambidge

Waarskynlik het Umberto Eco nog nooit weer die impak van The name of the rose geëwenaar nie. Dit was ‘n roman wat die voorste semiotikus in Bologne oornag verander het in ‘n internasionale naam. ‘n Skrywer van letterkundige essays oor die tekensisteem en hoé alles begryp kan word in terme van komplekse tekens, skryf ‘n speurverhaal. Die roman is ook verfilm, minder suksesvol, en hierna het etlike ander romans gevolg, soos onder andere Foucault’s pendulum en Baudolino. En onlangs was daar die essays On Beauty.

As teoretikus het Eco die gesaghebbende The role of the reader gepubliseer en sy aanwysings oor “closed” en “open” tekste kan toegepas word op sy jongste briljante teks: The Mysterious Flame of Queen Loana wat hy beskryf as ‘n “illustrated novel”. Dit is vertaal deur Geoffrey Brock. 

Ene Yambo, ‘n sestigjarige antikwariese boekhandelaar in Milaan verloor sy geheue. Hy kan nie sy eie naam onthou nie, hy weet nie eers hoe dit voel om seks te hê nie en soos ‘n kind, staan hy verwonderd voor etlike menslike vervarings soos toilet toe gaan, die eet van perskes, die evaring van die natuur. Sy kinders se name is eweneens aan hom onbekend en ten einde sy verlede te probeer rekonstrueer, vertrek hy na ‘n familiehuis tussen Milaan en Turyn.

In die ou huis ontdek hy natuurlik boeke en die hele roman is ‘n “paper chase” deur bekende tekste soos Proust se Remembrance of things past, Tennessee Williams se A streetcar named desire, en vele ander boeke wat gelukkig vir die leser in ‘n uitgebreide bronnelys vermeld word. Daar is gedigte en afskrifte uit komiekstrokies. ‘n Pragtige teks is dan Mickey Muis wat met laterale denke oor ‘n boom  se leeftyd kan uitwerk ten einde ‘n skat op te spoor (p. 71). Dit is ‘n sentrale metafoor in hierdie roman wat handel oor rekonstruksie, afleiding, jukstaposisie en natuurlik: die soektog.

Letterkunde het dikwels te make met ‘n soektog, werklik of verbeeld, en in hierdie teks (waar Sherlock Holmes ook ‘n  buiging maak) is die soektog na die graal, ‘n desperate reis na die oorspronlike, eerste, onaantasbare liefde.  Dit is waarvoor “Queen Loana” staan. Deur die leeservaring word ‘n gelukkige jeug gerekonstrueer, boek wat stukkend gelees en weer aanmekaar-geplak is.

Die roman onthul veral hoé seksuele fantasie werk: Josephine Baker en die Koningin word in sy gemoed een. Eco skryf helder oor Mussolini, die oorlog en ‘n kind se sieninge van die implikasies van Fascisme. Daar is jeuggedigte van die verteller wat afgewissel word met gedigte van groot digters. Die verhaal van die Koningin Loana word beskryf as ‘n “ramshackle” verhaal (p. 251). Populistiese fiksie met sy maklike wendings oor die liefde en die Koningin wat in staat is om deur haar towerkragte haar dooie geliefde te kan terugbring, wil egter eerder met een van die moderne besoekers ‘n verhouding begin. Die vlam helaas word uitgewis en die leser, soos Eco ons leer in The role of the reader, moet dan ekstrapoleer oor die implikasies hiervan. Die verteller merk op: You read any old story as a child, and you cultivate it in your memory, transform it, exalt it, sometimes elevating the blandest thing to the status of myth”. Dit is die sentrale  punt waarom hierdie hele roman wentel.

Dit is ‘n uiters erudiete teks, soos die leser kan aflei, en een wat gemaklik en vlot lees, maar onder draai die duiwels rond. Sommige lesers mag voel dat dit verliteratuurd is en dat die leser letterlik van die een aanhaling of vinjet na die volgende beweeg. Vir die leser wat egter geduld aan die dag lê en bereid is om die speurwerk saam met die hoofkarakter te maak, is dit ‘n fassinerende en opwindende leeservaring. Dit is vir die teoretikus ‘n lonende ervaring om te sien hoé die skrywer en narratoloog-cum-semiotikus se sieninge bots èn aansluiting vind.

[Hierdie resensie word met vriendelike vergunning van Die Volksblad geplaas.]