Pase 2022
Die nag ‘n oorvol asbak
met besoeke van en na
verre plekke, ontmoetings
met vergetenes, vertrekkendes.
Vrese tot die dag breek:
‘n stil gebed soos Eugenio Montale
soekend na die stil punt van die wêreld
nes Eybers in haar winter-surplus.
Daardie Stil punt van die aarde,
soos my vriend dig, nou onmoontlik
met modderrampe en ‘n oorlog
op ons klein en silwerige planeet.
In hierdie concordia discors
onthou ek Pase by my ouers,
my vader se studeerkamer
‘n atlas-van-die-wêreld.
Toe was alles ver en in beheer
met “Vroegherfs” ‘n gebed
vol hoop en verlossing …
Nou smag ons na berusting.
Oggendmeditasie 2
‘n Dooie vlieg langs ‘n skuifspeld
tandestokkie neffens ‘n bril gebreek
laat my opnuut wonder oor jou vraag:
hoe bepaal ons die toon van die gedig?
Amper iets soos in ‘n droom kleurloos
waarin jy verskyn en steeds knieknik?
Iewers tussen hierdie beelde en ritmes
en hortende metrum met weefwerk bekyk
deur Ina Sintaksis en Henning Semantiek
hoor ek jou smalend lag oor die gedig-
as-literatuur-teorie en sien jou wegloop
met dié nikswerd-gedig nes ‘n dooie vlieg.
Die monodie in die Griekse tragedie,
‘n lament, oor die dood van ‘n ander.
George Steiner sou waarskynlik meen
nie sprake van soiets ná die 17e eeu.
Treurend oor jou in ons Ioniese drama:
Creusa versaak Ion en Hermes verklap
alles van Apollo se dade in ‘n grot …
Met ‘n terugkeer word ek dalk Pythia?
Jy verlaat my lank terug en voetspore
in ‘n herinneringsgrot die leidraad:
jou voete loop na ‘n Griekse eiland,
maar ek ontleed οἷα εἶναι δεῖ …
Euripides het dit reeds vertel: verraad
en versaking, immer met ‘n terugkeer
na die plek van skending of verminking:
in my grot van herinnering ‘n trenodie?
Oggendmeditasie 4
Verloor my Mont Blanc-pen, ‘n cadeau
van haar, vind dit op ‘n ander plek gestoor:
met hierdie pen in ‘n kroeg, einste seimste
‘n weddenskap gewen: ein Meisterstück
korrek vertaal, want sy was ‘n Duitse nooi
wat immer lag oor my grammatika-boeke
(hoog opgestapel langs my bed ‘n berg)
met Nachfüllung vir dié pen so woekerend.
En vandat sy weg is, is hierdie pen op stuk
van sake, in kompetisie met ‘n potlood
en skerpmaker, wat ek draai en draai
om die grein van haar stem te ont-hoor.
© Joan Hambidge
