Die groot Tempel
Jdl
Is jy 'n Sondagdigter?, vra jy
op 'n keer. Neffens die Hanoi-stasie
sonder jou reisend voortvlugtend
tot in die Tempel van Letterkunde Van Mieu
en die Ba Din sq.
By die St. Josef Katedraal
neem ek 'n taxi tot by die Hanoi-stasie
na besoeke aan tempels en museums.
Wanneer begin 'n gedig?
Dalk die aand in die Hanoi-operahuis
'n paar blokke ver van die strafjaart.
Vreemde name en plekke en gewoontes
the making strange of things
beland in my notaboek vir 'n boodskap
aan jou, my toeverlaat en praatpendant.
In die katedraal onthou ek die saamsing
en voorlees uit Die Bybel, 'n geskenk
van my moeder toe geloof gehul
was in voorskrif en bedompigheid
en 'n prediker gevind later
in 'n gasgevulde motor en in my jeug
dikwels die leviete voorgelees
met my vader die beskermheer
bid toe-oog vir ons Sondagmaal
waar die horlosie op die kerktoring
se wysters nou stilstaan
in 'n Sabbat geroep chủ nhật,
chúa nhật soos die ander Sondagdigter
sondig sonderling hom oorgee aan 'n wandeling
in New Haven, Connecticut.
***
Prosopopeia
vir Johan Myburg
By al die meesters
van dié onsigbare bedryf
staan dit opgeteken
dat jy moet buikspreek
jou lyf laat verdwyn
soos 'n ratse koggelmander
met dakpansgewyse skubbe
en skerp punte
vir beskerming soos
'n opgeblase keel om klanke
metries ritmies uit te koggel
om almal net weer lie te maak
te verdwyn in 'n bamboesstok
vir die sluikhandel van versreëls
of snags die huis se stilte
te jukstaponeer of uit 'n verre land
te dig oor die dor verlate land
sonder olywe en veels te min katedrale
wat naby is word ver
selde meer as 'n fragment
wat koggel-koggel uit die vergeetboek
van onthou vergeet
agtervolg deur 'n rotskoggelmander
in die woestyn herinner
aan 'n kleurvolle pantserkoggelkopper
wat in Tanzanië snags onverwags
teen my spring en swart deeltekens
uitspoeg teen die wit muur
swewend tot in hierdie gedig
asof hy beunhaas net vir my
