Verlede week ontmoet ek en my kollegas en ons is vuur en vlam (ja kyk na die beeld) oor ons werk. Om die studente werklik te sien, behalwe vir die verpligte aanlynklasse, maak ons blymoedig. Die lesings vóór Sondag 18 April is wonderlik. As dosent van die poësie doseer die uwe kanonisering en hoe verdwene digters altyd terugkeer. Soos Olga Kirsch, byvoorbeeld, wat nou onlangs deur Johann de Lange en Bernard Odendaal in hul onderskeie digbundels vereer word.
Ek skryf aan my lesings Sondagoggend sodat ek dit kan oplaai Maandag. Oor die lykdig in Afrikaans en die teorie van Barthes en Eco. Die tekensisteme ín gedigte. Semiologie en semiotiek. Die teken as teiken. Die teikenende teken.
Sondagoggend lui my foon. 'n Kollega deel my die nuus mee van die brand en die hele Sondag ontvou dit soos 'n film in slow motion.
Is jou boeke veilig?
Sowat 'n jaar gelede het ek boeke uit my kantoor boks vir boks van die kantoor af huis toe gebring. My huis, alreeds 'n argief-cum-biblioteek, was reeds oorvol. My buurman bou vir my rakke in my garage waar die ander boeke beskut staan.
Digbundels, romans, reisboeke, teoretiese handleidings ...
'n Vriendin se seuntjie van 7 skud die kop, omdat ek dan in 'n biblioteek bly? Selfs die kombuis het boekrakke. 'n Lewe-met-boeke. Toe my reistas eenkeer te laat in Bogóta aankom met Air France (Air Chance?) se ewige stakings, is ek meer besorg oor die verlies van Louis Eksteen se Afrikaanse sinoniem-woordeboek as my klere. Blymoedig is ek wel toe Umberto Eco ook uit die tas spring.
Dertigduisend boeke het glo in die semiotikus, romanskrywer en kenner van die Middeleeue, Umberto Eco (1932 - 2016) se private biblioteek gestaan. Vir hom was die konsep anti-biblioteek die uitdaging. Hoe meer jy lees, hoe meer ongelese boeke sal daar steeds op jou rak bly staan. (Umberto Eco’s Antilibrary/ Why Unread Books Are More Valuable to Our Livesthan Read Ones – Brain Pickings. Besoek 19 April 2021).
Wat hy egter van ons ellende sal maak, is wel duidelik, hierdie man, altyd met 'n sigaar in die hand die ene sprezzatura (bestudeerde nonchalantheid). Jy kan wél filosofeer oor die anti-biblioteek as dit bestaan.
Sondagoggend lees ek Leipoldt vir 'n lesing om iets te sê oor sy lieflike landskap- en reisgedigte. Gelukkig hoor ons sekere dokumente het bewaar gebly en die Bolus herbarium glo ook.
Soos boeke na veilige staanplekke geneem is, kyk ons terug na ons ouer digters en die enorme werk wat hul gedoen het
Gelukkig is die Afrikaanse afdeling se boekery in die Herzogkamer veilig, al dop die verf van die mure af.
Uit my Oosterse dagboek
I.D. du Plessis
se nalatenskap in 1932
bemaak aan die JBM Hertzog-
studiesaal no. 81 / 898
bevat potloodmerke
in die kantlyn
wanneer hy Leipoldt lees:
die betowerende invloed
van die Ooste
soos die Boeroeboedoer-tempel.
Dit merk hy en so gaan haal hy
via C. Louis die bontgeblomde batik-
doek van sý gedig
met die singende duiwe van Bali.
En in 2021
skryf ek in my verbeelding
'n reisvers na 'n slopende brand
met emosies eerder as feite:
'n vaarwel aan Insulinde
en 'n nuwe optog na Djokjakarta
danksy hierdie optekenaars.
© Joan Hambidge
(Hierdie resensie word geplaas met vriendelike vergunning van BY)
