Vertigo
Joan Hambidge
Drome is ook metafore
soos Scottie
deur ‘n opening
vol blomme in ‘n floristewinkel
Podesta Baldocchi kyk
op 224 Grant Avenue
na die geliefde
poserend as die verdwene een;
dan verander die staf in ‘n slang
toe ek nademaal
jou afskryf
in hierdie droom.
My hand nie melaats
toe ek ontdek
my vriende
hou ruggespraak
oor ons.
Nou val iemand na benede
uit ‘n klooster
soos ek toekyk
hoe al die vroue
één word: Carlotta Valdes,
Madeleine Elster, Judy
in ‘n lang galery
van verraderlike impersonasies.
Scottie oorkom
akrofobia
soos die digter
die hoogtevrese
van herkenning:
die digkuns
se uitkenningsparade
troef soos ‘n Hitchcock.
Scottie tweekeer
verloën verlaat;
die digter meerduidig
verraai geostraseer.
