“Daar is ’n punt wat ek wil huiswaarts keer,” sê ’n kollega.
Ek dink aan
Dolf van Niekerk se Skrik kom huistoe.
Inderdaad.
Vanoggend
ontvang ek ’n e-pos van Air France: staking ...
Ek voorwaarts
die e-pos vir my reisagent en versoek ’n ander roete.
Maar oor sokke
sake (soos my Ouma sou seg) is ek gewoon Zen. Go with the flow. Dit is soos dit
is.
Erich Fried
It is nonsense
says reason
It is what it
is
says love
It is calamity
says
calculation
It is nothing
but pain
says fear
It is hopeless
says insight
It is what it
is
says love
It is
ludicrous
says pride
It is foolish
says caution
It is
impossible
says
experience
It is what it
is
says love
(Vertaal deur Anna
Kallio)
Ek beluister
lesings by die ICLA off the beaten track. Ek kyk altyd na groeperinge wat buite
my vakgebied of navorsing val. So word ’n mens bekoor. ’n Man uit Ierland praat
oor diereregte en comics (en Derrida): die animaux
versus die animot. Hoe ons aanneem
dat diere nie emosies het nie en hoe Grant Morrison dit “herskryf”.
Grant Morrison
In die
komiekstrip is daar altyd ’n protagonis en antagonis en die twee opposisies
benodig mekaar. Die komiekstrip as genre is ’n hibriede vorm: dit verwys na
ernstige tekste, maar heraktiveer dit op toeganklike wyse. Dit is ook
transnasionaal (een van die nuwe buzz woorde) wat politieke kommentaar op ’n
indirekte wyse lewer. Dikwels word die historiese en die mitologiese
saamgesnoer in ’n nuwe vorm.
Die “performative
character” van gender word vanuit alle kante belig. ’n Briljante lesing oor S&M
analiseer die kodes in hierdie verbintenis. So leer ons dan dat die beroemde
Robbe-Grillet se vrou, Catherine, ’n dominatrix was. Foucault, Pasolini,
Deleuze word toegepas om die magsbasisse van hierdie diskoers te ontbloot waar
wedersydse respek en toestemming die basis vorm van die “kontrak”.
In ’n paneel
oor Jiddisj sien ons hoe Jiddsij ook die taal van ontwapening word. Deur
hierdie minderheidstaal word daar in tekste gesubverteer en in kodes gepraat.
Lili Elbe
Transgressing
translation / translating transgression: Tom Hooper se The Danish girl, die
beroemde film oor Lili Ilse Elvenes, beter bekend as Lili Elbe, word die
posisie van die transseksueel ondersoek. En wat is ’n liggaam?, vra ’n ander
spreker. Kan jy iemand verkrag op Facebook? Is daar iets soos “online violence”?
Is mense “transphobic” wanneer hulle so ’n persoon op die internet gewaar en
dan kommentaar lewer?
Eddie Redmayne in The Danish Girl
Inderdaad het
die virtuele ruimte ons hele siening van self, taal, morele posisies verander.
Tussendeur
skryf ek twee verhale vir ’n boek oor liefdesverhale met ’n twist. Nommer een: “Die
ongedanste dans” en “Stad van drome”. In albei verhale is Freud die subteks vir
my verhale. My hotel is klipgooi van sy huis.
Freud standbeeld in Hampstead, VK
Smiddae sit jy
met kollegas, out en nuut, en gesels oor die lesings wat jy gehoor het.
En jy sit by
een van die mooiste universiteite ter wêreld met ’n borsbeeld van Sigmund Freud
op die binneplein.
Flemming Rose by die kantore van Jyllands-Posten, Denemarke
Jy verneem via
e-pos dat die TB Davie Memorial-lesing aan UCT gekanselleer is. ’n lesing oor
vryheid van spraak word on-vryheid van spraak.
Kollega
Benatar maak geldige punte oor die kansellering van Flemming Rose van die Jyllands-Posten. (UCT/ A blow to academic freedom - Opinion |Politicsweb. Besoek 27 Julie 2016)
Die cartoons
van Mohammed sou glo aanstootlik wees en aanleiding gee tot geweld. Maar
deesdae kan enigiets aanleiding gee tot geweld. Selfs kunswerke is toegedoek,
omdat dit aanstootlik sou wees.
Akademiese vryheid in die knyp
Soos Benatar
dit klinkend stel:
"It is
unsurprising that Mr. Rose’s unrepentant publication of the Mohammed
illustrations makes him a controversial figure. However, it is precisely such a
person who is a barometer of how much freedom of expression we enjoy. Everybody
is willing to tolerate some speech. The real test of freedom of expression
occurs when people are asked to tolerate the speech of those whose ideas they
do not like. On that test, the University of Cape Town has shown that it does
not have the robust commitment to freedom of expression that it says it has."
Derek Jarman
In ’n lesing
oor Shakespeare in ’n moderne era (Derek Jarman se The tempest uit
1979 versus Paul Mazursky se The tempest uit 1982) lewer kommentaar,
sydelings, op vryheid-van-spraak en hoe regisseurs met oertekste werk. En
Jarman dekonstrueer Shakespeare as gay man. Toyah Wilcox, die beroemde sanger, maak
ook ’n kameeverskyning in hierdie film. (Toyah Willcox - Wikipedia, the freeencyclopedia.)
Gender en
Shakespeare. Mans in die moderne film wat met mekaar dans.
Neo-sensuur
(die SAUK-slagting) en die on-intellektualisering van ons universiteite lyk van
vanuit die Weense perspektief ontstellend. Net soos die dalende rand jou
knyptang.
Maar ag: nou
gaan ek luister na ’n lesing oor die eudaimoniese (“human flourishing”) wat in
ons moderne lewe so afwesig raak.
Niks is meer
soos dit was nie ...
© Joan Hambidge