Dag 4
Vroegoggend
brekfis ek. Lees e-posse. Die moderne akademikus kan eenvoudig nie die aanslag
van e-posse pypkan nie. Wel, jy kan probeer; net om te ontdek dat ’n datum
verbygeglip het of ’n aankondiging van ’n kongres in jou vakgebied is weg. Hier
in Wenen sit ek reg oorkant die universiteit en beantwoord ’n tsoenami van
e-posse.
UCT/UK kampus
Beursaansoeke (wat nou geteken moet word); klastye en -toelatings wat
nie kan wag nie; beangste studente wat tesisse wil inhandig. So iewers op jou
reis knyp jy ’n paar ure af en laat weet ’n kursus is geskrap of ja, dit mag
...
Dan is daar
weer die HoHo busse (hop on/hop off) wat jou jou deur die stad neem. Jy stop vir ’n
vinnige koffie, mis die volgende bus, koop ’n aandenking en wag.
Jy beloer die
plattegrond van die stad. Sekere areas begin nou al bekend raak. Soos die
Freud-park naby jou hotel.
Jy verbeel jou
hoe Freud en sy hond hier gewandel het. Met Paula, die huishulp.
Sigmund Freud Park
Op straat vra
ek vir aanwysings en ’n jong meisie vertel vir my hoe haar woonstel langs ’n
park haar afsluit van stadsgeraas. Helaas, kan ons nie dieselfde in Kaapstad sê
nie, waar jongeliede tot laatnag op stoepe drink (en lawaai) met bergies wat hul
eie stadsmusiek het.
Wenen se
Romeinse en Keltiese geskiedenis is herkenbaar; ons sien klassieke mure in die
ou gedeeltes van die stad.
Van Wenen na Venesië
Neffens die
Tsjeggiese Republiek, Slovakië en Hongarye kan jy selfs daguitstappies maak na
die omliggende buurlande; mits jy ’n visum het.
Wenen (Vien)
beteken bergstroom (Vedunia).
Ook geroep
Dunaj.
In 1938 (met
die Anschluss) beset Hitler Oostenryk.
Eers in 1955
is Wenen verlos uit die kloue van Nazi-Duitsland.
In 1945 het
die Sowjet-Unie die stad beset tot in 1955.
Hierdie stad
was ook vasgevang deur Duitsland en die Sowjet-Unie, bykans soos ’n kind wat in
’n egskeidingdebakel ’n twispunt tussen die ouers word.
Hitler se geboortehuis word oorweeg vir sloping
Onder die
Nazi-regime is ongeveer 65 000 Jode gedeporteer en vermoor in
konsentrasiekampe. 130 000 mense het gelukkig op vlug kon slaan, onder andere
Freud en sy gesin wat genoeg geld gehad het. Vandag is die Joodse buurt amper
on-Joods. ’n Mens wonder hoe het dit toe gelyk voor hierdie geweldige aanslag?
Hoe ironies
dat Hitler gebore is in Oostenryk.
Voorblad van die Akte van die Weense Kongres
Uit al die
na-oorlogse spanninge kon Graham Greene The third man skryf. Dit het
behels dat die VSA, Sowjet-Unie, Frankryk en Engeland Wenen beheer het in die
sogenaamde "Four-Power Vienna".
(Vienna - Wikipedia, the free encyclopedia. Besoek 18 Julie 2016).
Die klimaat is
sub-tropies; so tussen 22 grade en meer tans.
Vandag na ’n
busrit, draai ek my rug op die stad om asem te skep.
Dis soos
wanneer ’n mens ’n uitgebreide maal aandurf. Jy moet rus tussen die voorgereg,
hoofgereg en nagereg.
Ons is nog net
by die voorgereg in die stad.
Nog net
geproe-proe.
Dus ’n dag van
sleepvoet. In skoolterme: ek het vandag stokkies gedraai! Net ’n klein busroete
meegemaak en bietjie gestap verby die universiteit.
More is ’n
lang dag.
Ek kyk na die
plattegrond.
Na links die
Dieretuin, na regs die Donou waarop ek more gaan vaar.
Die Natuur- en
Kunsmuseum is ’n enorme baken. Nes die Prater of die Groot Wiel waarvandaan jy
die stad kan bespeid.
Die Belvedere
Paleis. MUSA-museum.
Een van die
bakens naby my hotel is die Votivkirche. En die universiteit.
Van ver kan ek
die kerk se toring sien. Dit is ’n neo-Gotiese kerk geleë op die Ringstrasse.
In 1853 was daar ’n aanslag op die lewe van Keiser Franz Joseph. En omdat sy
lewe gered is, het sy broer Ferdinand Maximillian geld ingesamel om God te dank
omdat sy broer se lewe gered is. Vandag stap hier mense met honde rond en die
kerk word tans aan die voorkant gerestoureer.
(Votive Church, Vienna - Wikipedia, the free encyclopedia. 19 Julie 2016).
Tydens die
Tweede Wêreldoorlog is van die vensters beskadig.
Ek kyk na die
ongelooflike argitektuur en na die sogenaamde "flying buttresses".
Watter enorme geduld en harde werk het nie gekos om so ’n gebou van sandsteen
te konstrueer en te bou nie?
Die kerk het
twee klone: een in Speyer en een in Oostende.
Tydens
slopende tye het hierdie kerk vertroosting gebied aan soldate. En vir moderne
reisigers.
Dag 5
Nou begin die
reis inskop. Na drie dae, so vertel dokters, verander jou metabolisme. Ek
besluit: vandag gaan ons op die blou Donou vaar wat (sover ek weet) eintlik
bruin is.
’n Laat-ontbyt
met organiese koffie. Dan vertrek ons op ’n bustoer deur die stad. "All is
an illusion" staan daar op ’n venster. Dit kaats terug na Lumen ’n paar
aande terug ...
Hundertwasser museum
Ons ry deur
die stad en ek begin al sekere bakens herken. Daar is die Hundertwasser
museum, ’n kunstenaar beroemd vir sy uitspraak dat hy bome liewer het as mense.
Ons sou kon
raai hy was ’n misantroop.
Die Joodse
area wat tydens die Kristallnacht vernietig is, spook by my. Hoe moes dit nie
gevoel het om Joods hier te wees nie?
Fred Astaire
moes sy naam verander; soos Heddy Lamarr.
Ons ry verby
die Groot Wiel wat in 1897 voltooi is. Daar naby staan ’n Riesenrad bar waar
mense nadink oor die tarot en die Wiel van Geluk wat hulle afgegooi het.
Vele bakens
flits verby: Beethoven se huis, Dvorak se plek, unsw.
Dan tot in
Grinzing waar ons nou die aand heurigen Wein gedrink: jonk, maar lekker. Of,
klein maar getrein.
In Grinzing
staan Nicky Lauda se huise en daar is selfs ’n monument vir Lady Di. Ook ’n
park vir meditasie.
Die bootvaart
is aangenaam, maar ietwat van ’n teleurstelling. My voorstellings van die Donou
was anders ...
Ons weet mos
hoe die Burgemeester van Wenen op sy dag ’n watertjie uit die Donou moes drink
om te wys hoe skoon dit is. Dit was op televisie gebeeldsend, maar die urban
legend loop dat hy eintlik met ’n glas konjak in die hand gestaan het.
Na die
bootvaart verby is, vra ek die gids: waar is die bus om terug te keer na die
hotel.
Daar is geen
bus nie.
Ek staan in
die middel van die stad. Ek besluit om ’n trem te neem terug hotel toe en
danksy al die busritte, weet ek watter kant toe om te beweeg.
Neem nommer 1,
verduidelik ’n man.
Nou is ek op
die trem. Maar helaas. Jy kan geen kaartjie koop op die trem nie.
Ek weet in
watter sop jy kan beland as jy nie ’n kaartjie het nie. Ek spring by die
volgende stop af en weer help ’n Samaritaan my om ’n kaartjie te koop teen 2
euro's. Ek herken die bakens. Die trem tol vinnig om draaie.
Daar is die
universiteit en ja die Kerk. Met sy gargoyles - om die bose af te weer.
Gargoyles. Besoek 20 Julie 2016).
Ek gesels met ’n
jongeling. "Wat noem julle dit hier?"
"Demone.
Om die bose af te weer."
Inderdaad. Hy
ken nie die woord gargoyle nie; van die Frans gargouille, wat letterlik keel
beteken. Miskien omdat daar soveel dinge is wat ons deesdae aan die keel gryp.
More begin my kongres. Ek begin al van die kongresgangers herken. Daardie een
laas in Parys gesien; daardie een Rio de Janeiro.
Orals hoor jy
dieselfde gesprekke: die onrus wat regoor die wêreld aan die broei is.
