Punta Arenas
Deel VI
Nou op pad
Punta Arenas toe. Vroegoggend word ek wakker van ‘n skip wat die hawe
binnevaar. Uys Krige se "Tram-ode" staan helder voor die verbeelding.
Vinnig pak ek
die laaste goed in. Eet brekfis met twee Britte. Hulle het glo die aardbewing
gevoel dreun hoër op in Chili. Genadiglik niks hier nie. Gisteraand die
lekkerste tuna geëet in ‘n klein boetiekhotel: tuna halfgaar met appels, pere
en framboos. Met Malbec-wyn wat die gasvrou spesiaal vir my oopmaak net vir
twee glase. Die kos is besonder mooi voorberei en ‘n gastronomiese plesier.
Ek vertel
haar van my lunch by die Italiaanse restauarant om die draai. Ek het paling
bestel ... en wel, sommer ‘n gewone vis gekry. En ten spyte van my
herhaaldelike aanduidings dat dit nie paling is nie, het die kelner sterk
beveel dit is paling. Nou om in die vreemde in ‘n bekgeveg betrokke te raak
("me pay, me say") is sinneloos.
Ek eet dus
die vis maar.
Mein ist die
Rache, sagt meine Karte. Toe ek moet betaal, wil die ou kaart nie saamspeel
nie. Dus moet ek onder toe beweeg, waar die bestuurder sit, en ek laat die
fooitjie gewoon wegglip.
O, en geniet
die Madama Malbec nie hierdie verhaal nie! Sy skink sommer nog ‘n glas wyn. Ek
het kennelik haar dag gemaak.
Skink vir die
harlekyn nog wyn.
Nou is dit
weer van Valparaíso na Santiago met Ricardo die drywer. Dan die vlug van vyf
ure na Punta Arenas. Met ‘n stop op Puerto Montt.
En by my
vorige besoek aan hierdie dorpie het my hart anders gevoel.
Puerto Montt
Ek dink
vanoggend aan jou eens lieflike mond:
‘n diep grot
met jou tong ‘n vuurspuwende berg.
‘n openbare
saal wat té veel vreemde besoekers toelaat.
‘n
Middeleeuse kasteel met jou tong die valhek.
‘n lughawe in
‘n onbekende stad waaruit ek moet vertrek.
‘n vol
bespreekte hotel met geen slaapplek.
‘n eiland
soos Chiloé waarheen ek weens die weer nie kon gaan.
‘n land soos
Venezuela wat geen visas toestaan.
Waarom dink
ek tog vanoggend aan jou mond
in ‘n ver
afgeleë plek soos Puerto Montt?
Puerto Montt
(Verdraaide raaisels, 1990)
Nou sit ek op
die lughawe en wag op my vlug om 14.10.
Ek drink ‘n
Escudo Lager. En bier in Chili is baie lekker. Royal Guard en Cristal my ander
gunstelinge. Proe soos ons SAB-nommers. En ‘n mens kry ook Heineken hier,
hoewel almal voel jy moet die plaaslike biere probeer.
As daar iets
soos road rage is, dan is daar beslis iets soos lughawe-rage. ‘n
Kind hier neffens my gooi ‘n vloermoer en die moeder sit en toekyk asof dit die
normaalste reaksie op aarde is.
Op Spaans vra
ek haar sagter asseblief. Die Chilene kyk anders na openbare plekke, wil dit my
voorkom. ‘n Ouer man en vrou soen-soen die sekuriteitsgedeelte deur; twee
meisies sit gevaarlik en vry voor my hotel gisternag. ‘n Vrou by die oorkantste
tafel sit haar naels en vyl. Wat my
laat dink aan twee bekende grappe: How do you know a Jewish American princess
has an orgasm? She drops the Emory board. Of: Why does a Jewish American Princess
wear a gold diaphragm? So her boyfriend will think he's coming into money.
Op die
vliegtuig – vir bykans vyf ure – sit ‘n norse vrou langs my en teef die
pragtige lugwaardin op Spaans oor die diens. Sy is ongelukkig oor
onbenullighede. Soos dat daar nie ‘n kotssakkie voor haar is nie en nie ‘n
tydskrif nie en en en ...
Die
lugwaardin oorhandig ‘n kla-vorm.
Ek vra ook
een.
En bedank die
lugwaardin dat sy my geskuif het na ‘n ander sitplek (ek wou nie op die
nooduitgang wees nie) en oor die wonderlike diens. Sy glimlag toe sy my
boodskap lees.
Op die vlug
is ‘n groep jongmense uit Pennsylvania. ‘n Koorgroep. En hulle sing vir ons aan
boord. Pragtige stemme.
Die toerleier
is verruk toe hy hoor ek is van Kaapstad, want sy koor het al saam met die
Tygerbergse jeugkoor opgetree!
Toe ek
badkamer toe stap, is daar ‘n jong seun besig om ‘n toeval te kry. Ek dog eers
hy is naar; toe besef ek dit is ‘n angsaanval. Gelukkig het hulle hul eie
dokter saamgebring wat hom pamperlang en kalmeer.
Waarskynlik
reismoegheid. Op die lughawe wag die gids. Die dorpie is veilig, vertel
sy. Ek sien hoe blombakke versier is met gehekelde lappies. Alles ter viering
van Gabriela Mistral. Sy is verbaas om te hoor dat sy in Afrikaans vertaal is.
Onder andere deur De Waal Venter (Gabriela Mistral – vertaling in Afrikaans).
Dit is koud
buite. Gelukkig het ek ‘n baadjie saamgebring.
Die hotel is
dadelik gereed met ‘n kamer, maar helaas, kamer 704 het geen bed nie!
Ek bel recepcion wat dadelik ‘n ander kamer
regkry vir die moeë reisiger. ‘n Mens is immers die hele tyd besig om waar te
neem, indrukke te verwerk.
Punta Arenas
is die suidelikste punt van Chili in Patagonië waar die Atlantiese en Stille
oseane bymekaarkom. In die hotel is daar vele jongelinge op pad Antarktika toe.
En ander weer na die Tierra del Fuego.
More vertrek
ons na Puerto Natales. Dan gaan ons die Torres del Paine besoek en daarna die
gletsers op Kersdag!
Plitvice Mere Nasionale Park in Kroasië
Beide hierdie ekskursies is glo iets om te beleef. Ek wonder hoe dit gaan vergelyk met die pragtige Plitvice Mere Nasionale Park in Kroasië? Een wat ek net deur gietende reën kon bespied en via ‘n klein film moes meemaak.
Beide hierdie ekskursies is glo iets om te beleef. Ek wonder hoe dit gaan vergelyk met die pragtige Plitvice Mere Nasionale Park in Kroasië? Een wat ek net deur gietende reën kon bespied en via ‘n klein film moes meemaak.
Nou is dit
nie representasie nie, maar "the real thing"!
© Joan Hambidge