Melt Myburgh. Oewerbestaan. Protea Boekehuis, 2010. ISBN 978
1 86919 3690.
Resensent: Joan
Hambidge
Om te Lorca of
nie te Lorca nie, that is the question…
U sal my ken.
Danksy Uys Krige se wonderbaarlike vertalings, nee eintlik herdigtings van my
werk. My naam is Lorca. Federico García. Gebore in 1898 in die Andalusiese dorp
Fuente Vaqueros naby Granada. Die storie van my sterfte in 1936 ken julle. Nou
ontvang ek hier ter hoër orde ‘n digbundel Oewerbestaan van ene Melt Myburgh (uitgegee deur
Protea) waarin hy, wil dit my voorkom, buikspreek vir my. Die digkuns, soos die
donkie, is ‘n wonderlike ding en kollega Pablo Neruda het mos op ‘n keer
opgemerk dat daar geen digters is nie, maar alleen die digkuns.
Oor die “ars
moriendi” is daar veel gedig in my taal en in my letterkunde. Daar is vele odes
en coplas. Ons dans inderdaad in Spaans. Hierom is daar ook himnes en die duende is eie ons land en tradisie.
Kan ‘n Germaanse
taal dit opvang?
Of moet ‘n
digter van daardie Suiderland maar liefs hou by beelde soos “John Deere” en
“Eskom”?
Jy vra:
hoe skryf ek,
dierbare frederik, hiérdie landskap vir jou oop
sonder om reëlreg my eie
graf in te loop? (16)
Miskien as jy
begin nadink oor beelde soos hoe op aarde kan ‘n telefoon “slank” lui? En werk
die begrip mirador binne
jou “oewerbestaan”?
Miskien moet jy
maar lewers rus in die kameeldoring se koelte en hou by die wêreld wat jy ken..
Dis meer
outentiek.
En ja, die
sentimentele is die výand van die digkuns nes die gebruik van die plat woord,
my vriend (bladsy 36 en 39).
“om federico”
heet ‘n afdeling in jou boek. Ja, die omtes van die hart is soomloos soos die
verbeelding. Ek dink nie Pablo sal daarvan hou as jy my as die grootste digter
uitsonder nie! Hoe klink donker seuns hul kastanjette op my? Jy bedoel seker
dat hulle klink ‘n glasie op my, nie waar nie? M-e-l-o-d-r-a-m-a as ‘n bul in
my naam sterf en sonbruin plakkers bloed smak”?
Que?
Jy moet my
vergewe: in die ruimte van die duende het ek geen blad meer voor my mond
nie en werklike ellende moet eers lank staan voordat dit in ‘n gedig opgevang
kan word.
En vir Laurie
Gaum ‘n gedig: “jesus in vlak water”?
Maar wanneer jy
skryf oor jou werklike ervarings en nie afgeleide gedigte pleeg nie, werk dit:
soos “privaat skool” of met ‘n minder bloeddorstige hand dig soos “sissy spacek
in ‘n kombuistafel”.
“n heuphoogte
mantra teen verlies”?
Pace, pace, senor.
Lank sal die
poësie lewe, in al haar glorie!
Lorca
Telepaties
versend
Naskrif: Hierdie
reaksie deel ek graag met u, liewe leser.
[Hierdie
resensie word met vriendelike vergunning van Die Volksblad geplaas.]